Volle Maan in Vissen - Full Moon in Pisces

Op vrijdag 2 maart 2018 staat de Volle Maan in het dierenriem teken van de Vissen. Mensen die van nature emotioneel zijn door het element water, zoals Kreeften en Schorpioenen zullen goed gedijen in de energie; dit is hun thuis! Ook voor personen die de ascendent (het teken dat aan de horizon stond op het moment dat jij werd geboren).in een waterteken hebben staan, kan dit gunstig uitwerken. Voor de andere tekens zal het eerder een uitdaging zijn.

Pisces is het laatste teken van de dierenriem. Mensen die zijn geboren onder het teken hebben alle kwaliteiten van de dierenriem in zich verzameld. Dat maakt hen tot personen met een eindeloze put van compassie voor alles wat leeft; ze begrijpen het als geen ander. Het maakt hen niet zoveel uit wat ze doen, en hoe ze het doen; ze zwemmen in en uit een situatie, bekijken het van alle kanten en laten het door zich heen stromen. Vervolgens voelen ze hoe ze iets het beste kunnen aanpakken. Soms duurt het wat langer voordat dit gevoel komt. De Pisces wacht geduldig af. Soms komt dat gevoel nooit.

Ze proberen wel mee te lopen in het gareel van alles maar moeten, maar ze blijven over het algemeen een rustige uitstraling hebben, een aangeboren wijsheid en een innerlijk weten. Vissen hebben een kosmisch bewustzijn; een eenheidsbesef. Ze gaan graag op in iets groters.

Nu de Volle Maan in Pisces staat worden deze eigenschappen door de heersende energie vergroot en sommige tekens vinden dat maar moeilijk.

Om je te helpen om hiervan te leren in deze tijd kun je het Volle Maan Ritueel doen.

Om dit in het teken van Vissen te houden kun je het volgende doen:
Kies voor kaarsen in de kleuren blauw, groen, turkoois, zeegroen.
Kies voor geuren (in de vorm van wierook en/of etherische olie): Amber, den, eucalyptus, citroen, patchoulli, lavendel, lotus.
Voorkeur edelstenen: maansteen, amethyst en opaal.
Geef extra aandacht aan het Kruinchakra. Klik hier voor een uitleg over chakra's.
Doe iets creatiefs.

I breath sea and salted air
With my feet in the sand
I stare to the world on the other side

In het menselijk lichaam worden de voeten vertegenwoordigd door Vissen. Je kunt wat moeite hebben met aarden, met de huid van je voeten, te veel of te weinig eelt hebben, je tenen en hun nagels, de botjes van de voeten. Wat heerlijk is om in deze periode te doen is een voetmassage na een voetenbad. Hier heb je niet zoveel voor nodig:
een bak met warm water met wat (zeezout), een klein beetje notenolie, bv amandelolie, een paar druppels etherische olie die je lekker vind, of Patchoulli (werkt meteen aardend), een lekkere zachte handdoek. Als je het helemaal romantisch wilt maken voor jezelf, kun je er natuurlijk ook een paar bloemblaadjes bij doen, bv van het Maarts Viooltje.

Meng het zout en de etherische olie in een bakje en voeg dit toe aan het warme water. Ga er lekker 10 minuutjes inzitten. Ahhhh...heerlijk toch. Daarna droog je je voeten zorgvuldig af. Nu worden ze lekker verwend met olie! Warm de olie au bain marie. Voeg de druppels etherische olie toe. Maak met je platte hand strijkbewegingen over de bovenkant van je voet, vanaf je enkel tot bij je tenen. Stop je vingers tussen je tenen hierbij. Herhaal dit een paar keer. Masseer met cirkelvormige bewegingen de zijkanten van je voeten. Neem je tenen een voor een tussen je duim en wijsvinger en beweeg ze zachtjes heen en weer. Ga nu naar de onderkant. Dit is een zeer interessant deel van je lichaam, omdat in de voeten alle organen van je lichaam vertegenwoordigt zijn.

Masseer de onderkant van je voeten, zoals jij het lekker vind of zoals jij het nodig. Varieer de druk in je handen. Heerlijk!

Algemene boodschap: ik geloof, mystiek, dromen, fantasie, innerlijk, spirituele kennis, het diepste meest duistere deel van je ziel, angsten, dat wat verborgen moet blijven, balans vinden tussen innerlijke vrede en je (sociale) verplichtingen.

Full Moon in Pisces by Vida (that's me ☺)

Waar mag jij deze Volle Maan wat meer aandacht aan besteden? Ga op onderzoek uit!

Bedankt voor het meedoen!

Groetjes,
Vivian Dassen

Maanifestatie - Moonifestation

Ik ben zo moe... Ik kan wel uren achtereen slapen.... Ik wil zoetigheid... Ik wil helemaal niets meer...
Komt dit je bekend voor? Dan wordt het tijd om je lichaam en geest in een natuurlijk ritme te brengen. En dat kan heel goed met de Maancyclus. Het is niet moeilijk, ook jij kunt het. Het kost je niets; alleen wat tijd en de wil om de Maan toe te laten in je leven.

Onze voorouders gebruikten de Maan al als een soort kompas voor allerlei zaken. Er werd gezaaid, geoogst, gewassen en gepoetst, gejaagd, als de stand van de maan gunstig was. Vrouwen hadden veelal hun menstruatie rond volle Maan. Een Maan clyclus duurt ongeveer 29, 5 dag en dat was dan ook de lengte van een maand. Heel simpel. Toen kwam echter de Juliaanse methode (van de Romeinen) die niet in het ritme van de Maan liep, maar in het ritme van de zon. Met allerlei foefjes van maanden met een lengte van 28, 30 en 31 dagen, en dan ook nog een schrikkeldag een keer in de 4 jaar, 'klopte' het om een vast zonnejaar te creëren en daarmee ontstonden ook de seizoenen.

De Juliaanse kalender wordt nog steeds gebruikt en we kunnen er niet meer onderuit om ons ernaar te richten, omdat het een wereldwijde afspraak is. Maar dat wil niet zeggen dat we ons niet kunnen richten naar het cyclus van de Maan om deze voor ons te laten werken, in positieve zin van het woord.

Met de energie van de Maan kun je manifesteren. Dat wil zeggen dat je zaken die onder het oppervlak zitten, die nu nog onzichtbaar zijn,  tevoorschijn kunt laten komen. Soms op hele snelle manieren. Je kunt dit dan in je voordeel gebruiken. Je doet dan eigenlijk aan Maan magie. Want ook jij bent in staat om dingen te laten gebeuren die goed zijn voor jou, voor je omgeving, voor de aarde en de wereld. Ik noem het Maanifestatie. Moonifestation in het Engels. En ja, ik weet het; de naam is een beetje cheeky ;-).

De beste tijd om te starten met het werken met de maan, is Nieuwe Maan. Dan begint er een nieuwe cyclus. Niet met Volle Maan zoals velen denken. De maanstanden begeleiden je en geven je steun, troost en de juiste energie om je plannen werkelijkheid te laten worden. De Volle Maan is wel bij uitstek geschikt voor het echte maanifesteren.



Liefs,
Vivian Dassen
Sheavida

Hoe de Maan in mijn leven kwam

Mijn hele leven weet ik dat er meer is tussen hemel en aarde. Van kinds af aan voel ik energieën die voor de meeste anderen niet voelbaar zijn en dat was een erg verwarrende tijd. Tegelijkertijd was dit heel mooi, want als ik deze energieën niet had gevoeld, was ik niet geworden wie ik nu ben.

Het voelde alsof ik op dit pad geduwd werd. En elke keer als ik ervan af week, werd ik er weer heen gestuurd, geduwd, gesmeten of, zoals de laatste keer, ermee versmolten. Pas sinds januari 2018 heb ik mijn weg echt omarmd. Ik kan nu eerlijk naar mezelf kijken en aan anderen laten zien wie ik ben.

De Maan vraagt al een paar jaar om in mijn leven te komen, ook via orakelkaarten. Elke keer als ik 's avonds buiten kom trekt ze mijn aandacht, hoe groot ze ook is en waar ze ook staat.  Ik was met veel dingen tegelijk bezig en pas toen ik bewust koos voor deze weg gingen er deuren en ramen open en liet ik de maan binnen met al haar capriolen.

Ik las over wassende maan, afnemende maan, het eerste kwartier, het laatste kwartier, volle maan en nieuwe maan, maar er bleef iets knagen. De uitleg was veel te technisch voor mijn emotionele en spirituele geaardheid. Ik wilde het liever op een speelse manier leren; een doe-manier.

De volgende logische stap was een cursus volgen waarbij alle maanfases op een creatieve manier werden uitgelegd. En nu, nu begrijp ik hoe het komt dat de Maan zo'n impact heeft op mijn emoties. En niet alleen omdat ik HSP ben, hoor. Ze heeft dat effect op heel veel levende wezens, dus ook op planten en  gewassen.

Zo kwam de Maan dus in mijn leven.
De maan heeft me altijd geïntegreerd. Zodra ik buiten kom ben ik naar haar op zoek. En ik ben zo dankbaar dat ik mijn bevindingen, mijn verhalen en ervaringen nu hier kan plaatsen. Geniet ervan! En misschien wil je me wel vertellen hoe de maan in jouw leven is gekomen...

Lieve groetjes,
Vivian Dassen
Sheavida

Hoe de Maan aan haar naam kwam - kort verhaal

Op 2 maart 2018 is het weer volle maan. Een nogal heftige periode voor HSP. Op 22-4-2016 heb ik een intuitief verhaaltje geschreven met veel fantasie en overdrijvingskunst, over de maan dat ik hier graag met je wil delen.

Heel heel lang geleden toen er nog geen mensen bestonden, dus echt al heel lang geleden woonden er drie gemene elfen in een bos hier heel heel heel ver vandaan. Die elfen plaagden de dieren in het bos en ze waren niet erg geliefd. Niet alleen omdat ze plaagden, maar ook omdat ze hele vieze en stomme dingen deden. De ene peuterde in zijn neus en veegde het dan af aan degene die naast hem stond, de andere liet scheetjes terwijl de dieren zaten te eten en de laatste…ja daar zullen we het maar niet over hebben. In ieder geval; iedereen bleef zo veel mogelijk uit hun buurt. De kabouters, gnomen, lieve elfen en trollen werden door de dieren geholpen met het zoeken naar eten, maar daar konden deze plaag-elfen wel naar fluiten. Ze waren wel wat eenzaam, die elfen. En ze hadden ook best vaak geen eten.

Op een avond was er vergadering in het bos en natuurlijk werden deze drie ook verondersteld om daarbij aanwezig te zijn. Ze hadden daar niet zo veel zin in, maar ze gingen toch. Maar alleen omdat ze wisten dat er zo’n lekkere koekjes werden geserveerd. Gans met haar twaalf kuikens had ze deze keer gemaakt en ze waren echt yummie. Alle dieren zaten bij elkaar bij de dikke eik en Uil zette zijn bril recht en probeerde te lezen wat Sprinkhaan had geschreven. Dat lukte wonder boven wonder best goed, want er was meer licht dan anders. De grote lichtbol stond heel groot aan de normalerwijze donkere hemel en die zorgde ervoor dat je kon zien waar je liep zonder over de boomstronken te struikelen. Soms was hij er niet, die lichtbol. Dan speelde ze zeker verstoppertje of zo. Soms was er maar een klein streepje te zien, alsof ze wilde zeggen: ‘Joehoe, hier ben ik!’ De ene keer leek het aan de linkerkant te zitten en dan ging ze zich verstoppen, en dan kwam ze aan de rechterkant weer te voorschijn. In het begin hadden de dieren niet door dat er een patroon in zat; dat het vaker op dezelfde manier verliep met die lichtbol. Maar toen had Boskat eens goed opgelet en gemerkt dat er telkens ongeveer 7 dagen tussen de verschijningen van de lichtbol in zat. Vanaf toen hielden ze altijd een vergadering als de lichtbol zich helemaal liet zien.

‘…dus het wordt tijd dat we beer wakker maken’, eindigde Uil zijn verhaal. De elfen hadden geen idee waar Uil het over had gehad. De eerste elf had aan het begin snel wat koekjes gepakt voor zichzelf. De andere twee hadden met gebarentaal (een hoop gezwaai en zo) dat hij er ook voor hen moest pakken, maar het had even geduurd voordat de gauwdief het in de gaten had. En toen ze eenmaal allemaal vier koekje hadden, waren ze te druk geweest met de chocolade eruit te plukken (dat was het lekkerste van het hele koekje vonden ze) om op te merken waar dat hele verhaal van Uil nou over ging.

‘Dan was dit de vergadering’, zei Uil luid en hij sloeg met een stokje op de tak waar hij op zat. Dat maakte nauwelijks geluid, dus hij deed het nog maar eens. Na drie keer gaf hij de moed maar op. De elf die altijd in zijn neus peuterde keek naar boven naar de lichtbol. Hij vond het altijd zo mooi om ernaar te kijken. Hij kreeg er kriebels van in zijn buikje. Hij was eens benieuwd of die lichtbol naar beneden kon vallen. Hij zou het Uil vragen, die was zo ontzettend slim dat je er bijna akelig van werd. 

‘Eh…ik heb nog een vraag’, zei hij met volle mond. Alle dieren draaiden zich om en staarden hem boos aan.  Uil zuchtte hoorbaar. ‘Ja, wat is er dan?’, vroeg hij argwanend. De elf keek omhoog en wees met zijn vinger (met je-weet-wel eraan) naar boven.  Uil keek met een vies gezicht naar de vinger. De andere dieren hadden het ook gezien en zochten dekking voordat hij het aan hen zou afvegen. ‘Zou die lichtbol daar boven op ons kunnen vallen?’ vroeg de elf. Er ontstond geroezemoes onder het publiek. Er werd steeds harder gepraat en een aantal dieren begonnen te schreeuwen en bukten zich snel. ‘Rustig, rustig, geen paniek!’, riep Uil hard terwijl hij kwaad naar de elf keek omdat hij deze commotie veroorzaakt had.

‘Nee, die kan niet vallen’, zei hij een beetje ongeduldig en ging verder met zijn spulletjes bij elkaar te pakken.

‘O’, zei de elf. ‘Hoe weet je dat eigenlijk zo zeker?’ Uil keek op van zijn werkzaamheden en keek de elf strak aan. ‘Anders was ze allang een keer naar beneden gevallen tijdens een zware storm’.  Ja daar zat wel wat in, dacht elf. De andere dieren werden ongedurig. Ze wilden naar huis. Toch was de elf niet tevreden. Hij vond het maar niks dat ze de bol aan de hemel lichtbol moesten noemen, terwijl deze bol soms helemaal niet te zien was, en soms maar een klein beetje waardoor ze eigenlijk nauwelijks licht gaf.  ‘Maar…weet je dan misschien hoe de lichtbol heet?’  

‘Ja’, zei Uil kortaf, ‘ze heet Lichtbol’.
‘Maar soms is er niet eens en geeft ze dus geen eens licht! Waarom heet ze dan toch zo? Ik vind dat we een naam moeten bedenken.’

Uil keek naar de menigte die verveeld voor zich uit keken en zaten te zuchten en te steunen. Ze hadden een hekel aan de elfen en zeker aan de vragensteller.  ‘Dat doen we dan wel de volgende keer’, zei Uil daarom.

‘Waarom nu niet?’, vroeg de elf. De andere elfen draaiden nu zelfs met hun ogen. Daar had je hem weer hoor.

‘Omdat nu iedereen naar huis wil’, zei Uil. ‘Zelfs de andere elfen willen gaan zo te zien. Dus tsjoep tsjoep, naar huis toe!’

‘Maar…het is toch niet eerlijk dat ik lichtbol moet zeggen tegen een bol die er niet altijd is en dus ook niet altijd licht geeft als het donker is?’, ging de elf dapper verder.

Uil hield zijn adem in. Nog even en hij zou dat ventje iets aandoen. Hij voelde zichzelf rood worden. En nog roder. Hij voelde de woede omhoog borrelen. O jee, het zag ernaar uit dat hij een uilebal ging opgeven, zo woest was hij. Maar dat mocht niet gebeuren. Niet waar iedereen bij was. De schaamte! Hij slikte een paar keer en koos eieren voor zijn geld.
‘Nou goed dan, wie vind er dat de elf gelijk heeft?’ Uil keek rond naar alle andere dieren. ‘Niemand? Vroeg hij  snel. ‘Goed dan zijn we het erover eens dat de bol aan de hemel lichtbol blijft heten’.
‘Niet zo snel’. Daar was Rinkel de vos.  ‘Ik vind wel dat de elf een punt heeft. Die lichtbol hangt daar maar. Soms is ze te zien, dan weer niet, soms is er licht, maar meestal niet. Volgens mij geeft ze nog niet eens zelf dat licht!’.
Een kreet van opwinding en nog meer kreten van afschuw stegen op uit het publiek. Vos had gelijk, ging het rond.  Elf keek tevreden toe. Zo. Eindelijk zouden ze naar hem luisteren. Hij had zijn laatste koekje op en wilde net zijn mond opendoen toen Rinkel een twijgje tussen de tanden van elf duwde en hem daar de mond mee snoerde.

‘Luister’, zei Rinkel. ‘Ik ken een liedje, en ook weer niet’. Iedereen keek elkaar vreemd aan. Wat was dit nou weer? Hij kende een liedje, maar toch niet? Wat was dat voor een flauwekul. ‘Ik ken een liedje’ ging Rinkel verder, 'maar het is niet af. Het is een liedje met een leuk melodietje en het gaat over de lichtbol. Ik mis alleen een paar regels. Dus als jullie me willen helpen, dan komen we er vast wel samen uit. Het gaat zo:

Mijn naam is Rinkel

En ik heb een winkel
Niet de winkel van Sinkel
Maar de winkel van Rinkel

En als je daar loopt met een hinkel

En iets omgooit dan gaat het van rinkeldekinkel….

en dan moet je betalen'.

Vol ongeloof wachtte de menigte af. Dit kon het toch niet al zijn? ‘Wat moeten we daar nu mee?’ vroeg Uil. 'Dat heeft helemaal niets te maken met de lichtbol'. Er klonken instemmende geluiden. ‘Ja, een naam hebben we nodig. Een naam voor de lichtbol die geen lichtbol is.’
Elf keek rond en dacht na. Een naam…een naam voor lichtbol.
‘Een naam!’ werd er geroepen. ‘Ja, een naam hebben we nodig. Nahaam, nahaam, nahaam’, riepen ze in koor. Uil pakte een stuk schors dat van de boom was afgevallen en een inktzwam. Hij drukte net zo lang op het hoedje van de zwam totdat de inkt vanzelf door het steeltje naar buiten kwam en schreef in prachtige letters het woord

naam

Hij tuurde ernaar en bekeek het woord van alle kanten. Vanuit het niets begon het te waaien en het stuk schors vloog weg, recht in de armen van de snotjes-elf. Deze keek eens goed naar het woord en zijn ogen begonnen te stralen.
‘Ik weet het!’ riep hij uit. We draaien de eerste en de laatste letter van het woord naam om. Dan krijg je het woord Maan. Dat is een mooie naam voor de lichtbol.'
Het woord maan gonsde. Iedereen scheen het een paar keer hardop te moeten zeggen.
'Mahaan, mahaan, mahaan', riepen de konijnenkinderen nu in koor. Een heel groot koor wel te verstaan. Steeds meer dieren riepen mee. Zelfs Uil wilde bijna mee doen, maar bedacht zich nog net. Elf zei het woord zelf ook een paar keer hardop. Hmmm. Het klonk nog niet eens zo heel erg verkeerd. Triomfantelijk keek de elf rond.
‘De naam voor de lichtbol is vanaf nu Maan’. En zo kwam de maan aan haar naam.

Einde

P.s. Voor het recept van de chocolade koekjes klik je hier. ;-)
P.s.s. Niet eerst in je neus peuteren, alsjeblieft. ☺
P.s.s.s. de tekening van de vos is gemaakt door http://hennepe.jouwweb.nl